تأثیر بازخورد آگاهی از نتیجه با تواتر‌های مختلف بر میزان یادگیری یک مهارت هدف‌گیری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

بازخورد یکی از مهم‌ترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب‏‏ و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمه‌تجربی و طرح تحقیق به روش پیش‌آزمون- پس‌آزمون و آزمون یادداری با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) بود. جامعۀ آماری شامل کودکان پسر اوتیسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند که 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه  قرار گرفتند. تکلیف آزمودنی‌ها مهارت پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیم‌شده روی زمین بود. در مرحلۀ اکتساب آزمودنی‌ها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودنی‌های گروه صفر درصد هیچ گونه بازخوردی را دریافت نکردند، گروه 50 درصد در نصف کوشش‌‌ها و گروه 100 درصد در تمامی کوشش‌ها بازخورد دریافت کردند. 24 ساعت پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بود، از آزمودنی‌ها به‌عمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن داده‌ها و برابری واریانس‌ها‏، داده‌ها به روش آماری تحلیل واریانس بین‌گروهی با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس بین‌گروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب و یادداری بین سه گروه تفاوت معناداری (0.001‍‍‍P= ) نشان داد. همچنین‏ گروه 100 درصد هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری برتری داشت. به‌طور کلی توصیه می‌شود در یادگیری مهارت کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود.